Dutch language

How to pronounce quadriceps in Dutch?

Full Transcript

Hallo, dit is 'Schoeters en bellen'.
Iedereen kent Goedele Wachters
als de ronduit ravissante speaker van het journaal.
Zelfs slecht nieuws wordt aangenaam als Goedele het brengt,
want ze is dan ook een echte professional.
Ze verspreekt zich goed,
ze schiet nooit in een slappe lach die tot halfweg het journaal duurt.
Nee, dat overkomt Goedele niet.
Je betrapt haar nooit op een fout, zelfs niet in haar vrije tijd,
want dan springt ze op haar fiets
voor de 1000 km van Kom op tegen Kanker.
Nee, we kunnen simpelweg niks slechts verzinnen over Goedele.
Behalve dat ze tweede werd in 'De slimste mens'. Dat kon beter.
Dag Goedele. - Dag Siska.
Hoe gaat het? - Zeer goed. Dank je.
Die tweede plaats is al lang verteerd ondertussen.
Dat is wel goed.
Je bent al meer dan tien jaar anker. - Ja.
Ja.
Ik schrik daar eigenlijk zelf van. - Dat is wel echt lang.
Maar dat is goed.
Is dat goed? Dat lijkt niet zo lang en vooral dat is goed.
Dat is goed. - Ja.
Herinner je je nog je eerste dag als journaalanker? Ja?
Vertel eens. - Stress.
Echt? - Ja. Enorm veel stress.
En Jan Becaus stond toen nog in mijn nek te blazen.
Hij begeleidde mij toen. En die deed dat heel goed, voor alle duidelijkheid.
Maar dat was zeer stresserend. - Ja.
Zat er iets belangrijks in het journaal? - Dat weet ik niet meer.
Het was geen groot nieuws? - Nee, dat denk ik niet.
Nee. Geeft het je nog een kick of is het eerder een gewoonte geworden?
Jawel, er is nog altijd een kick omdat het...
Ik ben de gids.
En ik ben het einde van die lange ketting
van ongelofelijk fijne collega's die elke dag weer hun best doen
om 't nieuws op de juiste, aangename manier bij de mensen te krijgen
en ik ben degene die het als laatste mag brengen
en zo mensen gids
door het wilde nieuwslandschap van de dag.
En dat is heel fijn.
Maar echt stresserend... Ik denk dat dat is wat je vraagt.
...is het niet meer.
Tenzij er echt heel groot nieuws is
of tenzij het technisch helemaal fout loopt.
Oké. - Ja.
Hoe ziet een dag voor jou eruit?
Het is niet dat je aankomt om kwart voor één of kwart voor zeven?
Dat is niet zo, hè? - Veel mensen denken dat.
Hoe ziet een dag eruit?
We beginnen met een vergadering over wat we brengen.
Hoe laat is dat dan bijvoorbeeld?
Het hangt ervan af welk journaal ik presenteer.
De eerste vergadering 's ochtends is om halftien.
Dan gaan we door de mogelijke onderwerpen.
Dan wordt verdeeld wie wat doet. - De reporters zwermen uit.
En wonder boven wonder is het journaal er een paar uur later al.
In de tussentijd heb ik me ingelezen over onderwerpen,
ben ik naar de make-up en de kapster geweest.
Ik lees kranten en ik begin mijn teksten te schrijven.
Je schrijft die teksten zelf?
De reporters leveren iets aan...
...dat volgens hen een goeie inleiding is
op de reportage die ze maken.
En wij maken daar dan een mooi geheel van.
Alles om te zorgen dat het voor iedereen begrijpelijk is.
Natuurlijk. Is er een nieuwsuitzending die je altijd zal bijblijven?
Ik heb er eentje gehad, een zevenuurjournaal,
waar we om elf over zeven aan begonnen zijn.
Dat was beklijvend.
In die elf minuten ben ik vier verdiepingen naar boven gespurt
naar een andere studio, omdat de eerste niet werkte.
Toen ik daar aankwam, hadden ze eerste weer aan de praat gekregen.
Enfin, een heel gedoe.
En om elf over zeven zijn we er dan toch aan begonnen.
En wat zeg je dan? Sorry?
Sorry voor alles. Dat is een ander programma.
Nee, dat is waar. Ook dat is een deel van gids zijn.
Wij zijn de gids
en verontschuldigen ons voor alles wat er gebeurt,
ook al is het op dat moment uiteraard niet mijn fout.
Maar dat hoort er ook bij.
Ik doe dat dan ook met veel plezier en overtuiging.
Maar dat is niet de normale gang van zaken.
Dat was technisch. Is er 'n uitzending bijgebleven door de inhoud?
Ja, en dat is niet zo aangenaam.
Er zijn er veel bijgebleven,
maar de moeilijkste vond ik toen Yasmine overleden was.
Dat vond ik een heel moeilijke uitzending.
Vooral omdat de tocht naar de studio door de make-upruimte gaat.
Daar kwam ik Yasmine altijd tegen.
Net voor het journaal nog geconfronteerd worden met die ruimte
was heel hard. Dat was moeilijk.
Heb je het tijdens een uitzending al eens echt moeilijk gehad?
Toen, omdat dat echt heel dicht was.
Er zijn heel veel andere momenten...
...dat ik tot op een bepaald niveau meevoel.
De busramp in Sierre, bijvoorbeeld. - Dat wou ik net zeggen.
Dat was echt een voorbeeld.
Maar dat stopt ergens. - Ja?
Ik ben die dag naar huis gereden na heel veel extra journaals en zo.
En toen zijn de tranen gekomen. Toen pas.
Ik vind dat wel knap, zeker als je zelf kinderen hebt.
Toch? Dat is toch... - Ja. Maar wat is dat?
Dat is een soort professionele modus. Ik weet 't niet.
Het is niet met opzet. Dat gebeurt vanzelf.
Het is zeker niet gevoelloos. - Dat geloof ik.
Ik wist dat het heel erg was en voelde tot op een bepaald niveau mee,
maar er zat wel een rem op
om te vermijden dat ik in tranen zou uitbarsten.
Het was inderdaad heel herkenbaar.
Een school uit Heverlee. Dat is vlakbij. - Ja.
Met kinderen, ik had er zelf. Dat is afschuwelijk.
Heb je ooit al eens je eigen mening laten doorschemeren?
Nee, echt mijn mening niet.
Maar gelukkig zijn we niet in Noord-Korea
en hoeft het niet zo te zijn dat ik het nieuws debiteer alsof het...
Allee, alles op dezelfde toon.
Mensen mogen wel zien dat ik mens ben.
Niemand kan het oké vinden dat er kinderen in Jemen honger hebben.
Het is oké dat het dan zichtbaar is dat het me iets doet.
Maar echt mijn mening over politieke dingen bijvoorbeeld zeker niet.
Als Trump weer iets heel bijzonders heeft gezegd,
dan trek je toch snel een wenkbrauw op?
Wel kijk, bijzonder.
We mogen dat wel zeggen: een opmerkelijke uitspraak.
Hoe vaak zou ik dat al gezegd hebben over Trump. Dat is oké.
Maar wat ik er dan echt van vind, dat is voor mijn eigen huiskamer.
Ja, oké.
Je bent ook heel geëngageerd.
Zeker als het gaat over de 100 km-run voor Kom op tegen Kanker.
Die heb je net gelopen met Bart Schols, Maarten Vangramberen
en Wim De Vilder.
Wie is het sportiefst van jullie vier? - Er is veel concurrentie.
Julie zijn vier strevers bij mekaar. - Ja, zeker.
Maar het zal tussen Bart en Maarten gaan.
Ja, oké.
Jij hebt er tien gelopen. - Ja.
Je mag niet meer lopen?
Ik heb een jaar of drie geleden een skiongeluk gehad.
Ik heb niet zo'n goede knie sindsdien. - Ja.
Maar ik vind tien ook wel prima. - Tien is goed.
Zij die tien kilometer lopen, zijn de besten.
Ben je daarom beginnen te fietsen?
Nee, ik ben beginnen te fietsen door Kom op tegen Kanker.
Dat ga je doen in het Hemelvaartweekend.
Zij hebben me jaren geleden gevraagd om meter te zijn van de 1000 km.
Ik dacht: ik heb nog nooit op een koersfiets gezeten,
maar ik wil het wel eens proberen.
Ik vond het fantastisch.
Het is echt een fijne sport. Bij mij gaan lopen en praten niet samen.
Fietsen en praten gaan heel goed samen.
En jij praat graag? - Ik praat...
Maar dat is goed. Ik praat ook graag.
Ik heb al mijn vriendinnen op de fiets gezet.
Fietsen ze mee met de 1000 kilometer?
Ja. Ze hebben een eigen team opgericht.
Want ik heb een VRT NWS-team gemaakt ondertussen.
Met veel enthousiaste collega's, dus dat is heel fijn.
Zij hebben een ander team.
Jouw hart is groot voor die 1000 kilometer?
Ja.
Dat is iets... Ik kan dat niet uitleggen eigenlijk.
Maar het is een waanzinnig goed doel.
Een doel dat heel dichtbij is. Bij mij nu nog dichter dan het al was.
Mijn meter zit in de laatste fase, zal ik zeggen.
Ze was genezen van longkanker, maar is hervallen en nu is het ongeneeslijk.
Ik wist al waarvoor ik fietste, maar ik weet het nu nog veel beter.
Dat is bij veel mensen die meedoen met de 1000 kilometer.
Jullie babbelen onderling en iedereen heeft wel zijn verhaal en een reden.
Dat is ongelofelijk. - Maakt dat het niet extra zwaar?
Of net niet? - Ja en nee.
Het doet ook drijven op iets... Weet je...
Het is een zwaar thema, echt heel zwaar.
Maar het mooie aan dat evenement is dat iedereen die meedoet,
er toch een positieve draai aan weet te geven.
Sommigen hebben iemand verloren aan kanker
en dat is supernegatief, maar die vinden kracht in die sport,
in dat samen sporten, in geld inzamelen
om te voorkomen dat er nog mensen overlijden aan kanker.
Laten we hopen dat die dag ooit komt,
dat is ook het doel van Kom op tegen Kanker.
Ik vind het een fantastisch doel. Laten we er allemaal voor gaan.
Zo geef je er een positieve draai aan.
Ook mensen die kanker gehad hebben of nog hebben...
Ik heb naast een man gefietst die ongeneeslijk ziek was.
Hij zei: Ik ben beginnen te sporten en dat houdt me op de been.
Hoeveel ga jij er doen nu? - Normaal een 500-tal.
Vorig jaar heb ik de 1000 gefietst.
Vier dagen na mekaar telkens 250 kilometer.
Hoe was je eraan toe de dag na de 1000?
Ik was er het ergst aan toe op de laatste dag.
Dat had niet met mijn fysiek te maken of mijn billen.
Wel met mijn quadriceps. Ik kreeg krampen na de eerste tien meter.
Ik moest nog 250 kilometer rijden, door de Vlaamse Ardennen.
Dat was pijnlijk. Gelukkig heeft Bart Schols me af en toe een duw gegeven.
Leve Bart.
Leve Bart Schols. Toch wel even vermelden.
Was het jouw droom om anker te worden?
Nee. - Nee?
Je had geen posters van Martine Tanghe?
Helemaal niet. Veel erger dan dat. We hadden geen televisie thuis.
Wat wilde jij worden?
Ik heb dat nooit gehad. Mijn moeder was verpleegster.
Ik keek op naar mijn moeder, dus ik dacht: ik word ook verpleegster.
Mijn vader was architect en hij gaf ook les.
Ik dacht: ik ga les geven en ik geef de kinderen heel veel vakantie
en dan ga ik als verpleegster werken.
Dat was zo'n uitspraak van mij. - Ja. Hoe ben je dan anker geworden?
In de loop van de middelbare school bleek dat ik een aanleg had voor talen.
Ik wilde filologie studeren, maar ik ben nogal praktisch ingesteld.
Ik ben uiteindelijk vertaler geworden, omdat ik iets praktisch wilde doen.
Ik heb dat graag gedaan. Ik vond het fantastisch, tot mijn thesis.
Dat was een boek vertalen. Ik werd gek van het stilzitten.
Ik dacht: ja, dat gaat niet.
Ik had gehoord over een postgraduaat journalistiek.
Ik dacht: dat lijkt me wel wat.
Ik ben daaraan begonnen en toen wist ik het.
En dan heb je stage gelopen?
Nee, ik ben op de regionale redactie van Radio 2 beginnen te werken.
Ik was zelfs nog niet helemaal afgestudeerd. Dat is vlot gegaan.
Als ik nu leraars tegenkom uit mijn hele schoolcarrière,
dan zeggen ze: Dat hebben we altijd in je gezien.
Die zeggen dat altijd. - Dat denk ik ook.
Plots vinden ze je fantastisch. - Dat is waar.
De VRT heeft je op het nippertje kunnen houden.
Jouw contract bij VTM lag ook klaar?
Ja, ik heb een contract bij VTM gehad.
Ik ben er nooit begonnen. - Je hebt er een gehad?
Ja, ja.
Ze gaven me een contract en ik had gezegd:
Het is goed, ik kom. Dat kwam omdat de VRT me geen vast contract gaf.
En ik...
VTM had me gevraagd om te komen praten.
Dat is tot een contract gekomen.
Ik had gezegd dat ik bij Radio 2 tot de gemeenteraadsverkiezingen
wilde blijven, want ik bereidde die voor, in '99.
Ik wilde dat afwerken. Dat vonden ze prima bij VTM.
Ze is loyaal, dat is goed.
Daar kunnen we alleen maar achter staan.
Hier is je contract. Breng dat dan maar mee op je eerste werkdag.
Zover is het nooit gekomen.
Ik had dan verteld: Na de verkiezingen ben ik weg.
Maar dan heeft het journaal me ook gebeld.
Is het waar? - Ja.
Ik ben wel blij, want ik hou van de VRT.
Is dat bij jou ook? Dat klinkt klef.
De meeste mensen die bij VRT werken, hebben dat wel een beetje.
Ja. Het is mijn stal. Ik hoor daar thuis.
Je zit goed waar je zit? - Ja.
Oké, prima.
Er is ook altijd... Ik spreek zelf niet voor de nieuwsdienst.
De concurrentiestrijd tussen VTM en VRT wordt altijd wat uitgespeeld.
Over de nieuwsdiensten toch? Voelen jullie dat?
Eigenlijk is dat niet eens waar, want toen ik nog reporter was...
Ik heb eerst zeven jaar lang reportages gemaakt voor het journaal
voor ik beginnen te ankeren ben.
Op het terrein kwam ik meer VTM'ers tegen dan VRT'ers,
omdat die onderwerpen per definitie ook werden gecoverd daar.
Dat waren eerder collega's van mij.
Er werden afspraken gemaakt en dat is nu nog altijd zo, hoor ik.
En op de vloer zelf?
Bij jullie op de VRT, op de nieuwsredactie.
Men noemt het een wespennest, een slangenkuil.
Sigrid Spruyt had het er onlangs precies ook wat moeilijk mee.
Wel lang na datum. - Ja.
Is het zo'n moeilijk plek om te werken, de VRT-nieuwsdienst?
Dat komt naar buiten. - Er heerst veel stress.
Dat sowieso.
Er zitten ook veel mensen tussen met sterke karakters, godzijdank.
En af en toe botst dat eens.
Maar...
Ik kan met iedereen nog door één deur.
Heb je het gevoel dat mensen soms jaloers kijken, omdat jij anker bent?
Daar ging het ook over, over die stoel. Die begeerde stoel blijkbaar.
Die ankerstoel.
Ik heb niet dat gevoel.
Ik heb dat misschien meer ten opzichte van mezelf.
Ik vind dat ik de stoel moet verdienen.
Dat ik wel... En het heeft lang geduurd, eerlijk gezegd,
voor ik van mezelf vond dat ik hem verdiende.
Op een gegeven moment heeft iedereen een screentest afgelegd.
Alle reporters doen dat dan? - Ja.
Dan zijn er een paar verder opgeleid.
Ik ben eigenlijk heel blij met de manier waarop dat gegaan is.
Ik heb heel veel geleerd als reporter.
Ik heb toffe dingen gedaan als reporter.
Maar na zeven jaar had ik het meeste al eens gehad.
Dan had ik de keuze om mij te specialiseren in een thema,
politiek, of economie, er zijn zo veel dingen, of iets anders.
Specialiseren... Ik ben generalistisch. In dat opzicht zit ik op de juiste plek.
Daar komt alles samen. Binnenland, buitenland, sport, entertainment.
Van alles door mekaar. Dat past helemaal bij mij.
Ik ben dus heel blij.
Heb jij nog veel tijd over? Want je hebt kinderen en een drukke job.
Je sport keiveel.
Heb jij soms nog tijd over?
Ja. Als ik die drie dingen goed kan doen, dan ben ik al heel tevreden.
Ik heb vooral zo veel mogelijk tijd voor mijn kinderen.
Oké. - Dat is....
Dat is de allerbeste manier van ontspannen en mens zijn, moeder zijn.
Ik hoef het je niet te vertellen. - Zeker.
Je hebt jouw meest iconische televisiefragment ooit bij je.
We kijken er eens naar. Je mag naast mij komen zitten.
Tuur Van Wallendael bevindt zich in de vrieskou, want het is begin maart.
Hij denkt dat hij een primeur heeft.
Bij ons in de studio Miet Smet, staatssecretaris voor Milieu.
Mevrouw Smet, welkom. Hebt u aanwijzingen
dat er gevaarlijke dingen ontsnapt zijn en nu rondzwalpen op zee?
Men vermoedt dat er een aantal vaten inderdaad vanuit het schip
in zee terechtgekomen zijn.
Ze zegt het zelf.
U beperkt zich voorlopig tot op de hoogte gehouden worden?
Allee.
Godverdomme, Bavo toch.
Er kan ook gemeten worden op een bepaald ogenblik.
Maar voorrang op dit ogenblik, ten gevolge van de aard van de ramp...
Ze is heel haar leven aan het vertellen.
Moet het strand niet bewaakt worden
om spelende kinderen te waarschuwen?
Spelende kinderen op het strand waarschuwen. Kom eens kijken.
Kinderen bevriezen hier op het strand.
Dank u, mevrouw Smet. Om dit journaal af te sluiten,
proberen we rechtstreeks contact te krijgen
met collega Tuur Van Wallendael in Zeebrugge.
Aan hem de vraag of hij daar nog nieuwe gegevens
heeft kunnen verzamelen.
Inderdaad, Bavo. Wij hebben hier...
Geweldig, hè? - Dat einde is het beste.
Ja, die switch.
Tom Waes zat hier en die koos net hetzelfde fragment.
Nee. - Ja.
Echt? - Dat moet iets iconisch zijn.
Ja, ik heb het gekozen, omdat ik iets van het nieuws wilde.
Er zijn zo veel iconische dingen gebeurd op televisie
Maar ik herken ook veel. Zowel in de studio als op het terrein.
Er is niks zo vreselijk als staan wachten
met vingers die stilaan breekbaar zijn, omdat ze bevroren zijn,
kaken die helemaal bevriezen en het eigenlijk onmogelijk maken
om nog deftig te praten.
Ja... En het ongeduld.
Ik vermoed dat reporters nu ook weleens op mij vloeken
als ik er iets te lang over doe.
Het is herkenbaar op veel fronten en toch ook zo anders.
Dat was in 1987, de ramp met de Herald of Free Enterprise.
Dat is al even geleden.
Dat is ook wel zichtbaar aan de manier van presenteren.
Ja, alles is rustig, hè? - Ja.
Zo op het gemak wordt er niet meer geïnterviewd in de journaals.
Dat is waar. - Nee, toch?
En dan de lettertjes die echt in het beeld gebrand zijn.
Het is alsof het zelf gemaakt is. - Ja.
Toch? Een soort van sketch. - Dat heeft ook iets.
Zeker en vast. Is er iemand in tv-land waar je enorm naar opkijkt?
Een journalist of zo. Heb jij een voorbeeld?
Dat vind ik moeilijk. Ik ben nooit iemand geweest met echte idolen.
Ik bewonder veel mensen om verschillende aspecten,
maar ik kan niet iemand kiezen die mijn grote voorbeeld is.
Ook niet qua nieuwslezers? Je had het over Jan Becaus.
Ja, en Martine is de top.
Niet alleen in Vlaanderen, ook in Europa.
Waarom is dat zo? Leg dat eens uit als anker?
Waarom is Martine Tanghe de top? - Iedereen weet dat.
Waarom is Martine top? Omdat ze de rots in de branding is.
Er mag gebeuren wat er wil, zij is er en ze is standvastig.
Dat is een echt anker. Ze zit vast in de grond en ze staat er.
Is dat omdat ze een bepaalde kalmte kan bewaren?
Ik denk de combinatie van heel veel metier, een grote achtergrondkennis,
maar ook veel warmte, menselijkheid en herkenbaarheid.
Martine is natuurlijk het journaal.
Veel meer dan ik dat ben met mijn tien jaar op de teller.
Martine is het journaal, punt. En dat is goed. Dat is echt top.
Als je niet moet werken en je bent thuis, kijk je dan naar de collega's?
Elke dag. - Ja? Oké.
Laat je hen ook weten wat je niet goed vond?
Of wat je wel goed vond? - Ja, eerder dat.
Ja.
Via WhatsApp. Leuk gevonden teksten, of goede interviews. Ja.
Naar wat kijk je nog op televisie? Los van het journaal.
Heb je een vaste afspraak met een programma?
Ik kijk eigenlijk heel weinig tv.
Ja, ik heb van alles te doen. - Je bent altijd aan het sporten.
Ik kijk heel weinig tv, buiten de dingen die ik wil gezien hebben.
Ik wil mee zijn. 'Terzake' en andere duidingsprogramma's.
De journaals sowieso.
Heb je een guilty pleasure?
Van alles, maar weinig op tv.
Over die andere hebben we het straks.
Echt heel ontspannend, en dat zit niet op Eén, is Jani.
Ik vind hem geweldig. - Ja.
Het hoeft niet op Eén te zitten. 'Temptation island'?
Nee. - We hebben een goede vriend gebeld.
Bart Van Avermaet.
We hebben hem wat vragen gesteld over jou.
Jij moet raden wat hij heeft geantwoord.
De eerste vraag was: wat moet Goedele zeker nog doen?
Of maken?
Maken?
Van tv-programma? - Ja.
Iets met fietsen zal hij zeggen. - Iets met fietsen?
We gaan eens luisteren.
Reisprogramma's.
Reisprogramma's met mensen die ze begeleidt,
waarbij sport een heel belangrijk gegeven is.
Voilà.
Een programma waarin ze heel onderhoudend met mensen bezig is.
Zoiets. Dat moet ze doen.
Ja, dat zou ik ook heel graag doen.
Andere culturen onderzoeken, op tocht gaan.
Ze blijft een Chiro- of een scoutsvrouwtje.
Ze heeft iets kinderlijks en toch onderzoekt ze alles,
en dat gepeperd en gekruid met een enorme kennis.
Heb je dan ambitie om meer als persoonlijkheid
te worden uitgespeeld op televisie in plaats van als anker?
Dat op zich is geen ambitie.
Wat ik wel echt mis, is praten met mensen.
Af en toe doen we eens een studiogesprek,
maar dat is zelden en ik doe dat wel echt heel graag.
Het nieuwsgierige, of hoe heeft hij het omschreven,
het willen weten wat mensen denken.
Het willen weten waarom, dat heb ik wel heel hard.
Dat is waar. Dat mis ik. Dat klopt.
Ik zou zeker niet nee zeggen, mocht iemand mij vragen om zoiets te doen.
Ik kan het misschien met Bart doen. - Leuk.
Leuk. We hebben er nog eentje. Wat is het grootste misverstand over jou?
Dat ik serieus ben.
Denken mensen dat van jou?
Jij lacht toch veel? - Ik denk dat hij dat zou zeggen.
Toen ik hem leerde kennen, heeft hij dat gezegd, denk ik.
Ik dacht dat je altijd zo ernstig was.
En zo, ja... Weinig humor, en zo.
We luisteren. - Ik ben benieuwd.
Ze heeft een... Ze vinden haar een mooie vrouw. Dat is ook zo.
In haar fietspakje is dat altijd wat minder.
Sommige mensen denken dat ze hard is in haar blik.
Ze is net het tegenovergestelde. Ze is heel warm.
De mensen denken dat ze een koude tante is.
Dat is absoluut niet waar, want ze heeft een heel luide, warme lach.
Maar heel luid. Echt luid.
Dat is wel waar. - Ja.
Jij lacht heel luid.
Sorry. - Nu probeer je het in te houden.
Ja, ik zal erop letten.
Hier is 'm.
Ik heb met Bart ook wel heel hard gelachen.
Dat is fijn.
Denken mensen dat je serieus bent omdat je anker bent?
Ja, natuurlijk. - Je moet een pokerface hebben.
Omdat het vaak ook ernstige dingen zijn waar ik het over heb.
Je lacht makkelijk. Je bent iemand die makkelijk lacht.
Je ontdooit en praat makkelijk. - Ja.
Ik vind niet dat dat tegenstrijdig is.
In de journaalstudio ben ik mijn job aan het doen
en buiten die ene keer dat ik wel eens in lachen uitgebarsten ben,
is dat niet het kader om luid te lachen.
Nee.
Gelukkig zijn er veel andere kaders in mijn leven.
Om heel hard en luid te lachen. - Voilà.
Compensatie, Siska.
Wat is een zeer vervelende gewoonte van Goedele?
Te hard lachen dan, zeker?
Dat is lastig. Ze lacht altijd zo luid. Dat doet pijn aan mijn oren.
Ik heb tinnitus van haar lach. Dat kan toch niet?
Je kunt toch niet te hard lachen?
Nee, ja...
We zullen eens luisteren. - Ja.
Ik vind soms dat ze in mijn ogen te mooi praat.
Ik vraag haar soms of ze een dialect heeft.
Dat.
Bij de 1000 kilometer twee jaar geleden hadden we wijn gedronken
en dan verviel ze wel in een normaler patroon van spreken.
En dan ging die façade eraf. - Ola.
Dat is misschien het enige wat ze heeft.
Ze moet een beetje een façade opzetten.
Ze zal die niet snel naar beneden halen.
Bart, what happens op terras, stays op terras.
Dat gaan we nu niet...
Nee, maar is het waar? Hou je een soort van...
Daar ben ik het niet helemaal mee eens, maar er is wel iets...
Ik ben me wel bewust van het feit dat mensen die me niet kennen
en die me zien...
Ook al is dat maar drie seconden.
Die drie seconden zijn wat mensen onthouden van mij.
Daar ben ik me wel bewust van, maar het remt me niet in wie ik ben.
Maar het is misschien soms een iets ingetogenere versie van mezelf.
Omdat ik me ervan bewust ben dat andere mensen dat ook zien.
Dat kan wel. Maar niet in die mate dat het mij echt stoort.
Dan zou ik een andere job zoeken.
Is dat niet het gevolg van het feit dat heel Vlaanderen jou kent?
Ja. - Jullie zijn de bekendste figuren...
Dat is wat overdreven. - Nee, hè.
We zijn er gewoon elke dag.
We zijn een stuk van het behang.
En als dat behang ineens iets doet wat heel raar is,
dan onthouden ze dat moment van het behang.
Dat is niet echt de bedoeling.
Ik doe niet echt vreselijke dingen.
Niks wat het daglicht niet mag zien, denk ik.
Maar ik ben me er soms wel van bewust. Dat klopt wel.
Je wordt er ook elke dag mee geconfronteerd.
Iedereen knikt wellicht naar jou. Mensen denken dat ze jou kennen.
Veel mensen denken volgens mij: die werkt aan de kassa in de supermarkt.
Ik ken die van ergens. Ze werkt bij de bank.
Dan denk ik altijd: ocharme.
Die zitten een ganse dag te zoeken van waar ze me kennen.
Vind je het lastig om bekend te zijn?
Hetzelfde antwoord: dan zou ik een andere job zoeken.
Maar je gaat nooit meer in de anonimiteit kunnen leven.
Het zal lang duren voor het weg is.
Dat denk ik eigenlijk... - Dat denk ik wel.
Als je dat wilt. - Jan Becaus is altijd Jan Becaus.
'Spojt'. - Hij zit nog in de Senaat.
'Spojt'.
Voor altijd.
Ik vind maar een paar dingen echt lastig.
Als ik op vakantie ben, laat me alsjeblieft gerust.
Dat vind ik echt niet zo tof.
Terwijl mensen net dan de noodzaak voelen om je aan te spreken.
Want dat is een van ons en we komen die hier tegen.
Wat is de kans dat je die tegenkomt?
Maar voor mij is dat dan sowieso een confrontatie met mijn werk.
Dat is niet zo tof.
Daar mogen ze mij, alsjeblieft, gerust laten.
Je hebt het gehoord. Laat haar gerust. - Please.
Zatte mensen mogen dat ook doen. - Dat is tof, hè, zatte mensen.
Bekend zijn en zatte mensen, dat is een mooie combinatie.
Dat is echt... - Dat is niet zo leuk.
Maar ja, kijk.
Zijn er programma's waar je jaloers op bent?
Iets wat je echt heel graag had willen maken.
Ja. Tom Waes zijn programma's sowieso.
Dieter Coppens zijn programma's sowieso.
Om wat Bart zei. - De combinatie van...
Ik reis ook echt heel graag. Ik reis veel. Dat weet ik niet.
Ik reis zo veel ik kan. Ik reis graag, omdat ik graag geconfronteerd wordt
met van alles, en ik reis ook heel eenvoudig.
Ik kampeer heel veel.
We zijn afgelopen zomer naar Zweden geweest
en we hebben daar op een onbewoond eilandje gekampeerd.
Alleen wij.
In een tentje.
Fantastisch.
Op een vuurtje pasta maken.
Schitterend.
Heb je een bucketlist?
Zijn er dingen die je nog gedaan wilt hebben?
Weet je wat je plannetjes zijn voor de toekomst?
Ik wil met mijn kinderen heel graag eens naar Afrika.
Dat staat zeker op mijn...
Om te gaan helpen in een weeshuis, of om een waterput te bouwen?
Nee.
In de eerste plaats om dieren te bekijken.
Ik heb een zoon die gek is van allerlei dieren,
dus ik wil hem dat echt heel graag kunnen bieden.
Hij weet ook echt waanzinnig veel over beesten.
Wat ik zeg: ik word rijker van confrontatie.
Dat wil ik mijn kinderen bieden.
Een confrontatie met een andere wereld die Afrika per definitie is.
Dat staat zeker op de bucketlist.
Voor de rest staat op mijn bucketlist dat ik mijn vrienden en omgeving
mag koesteren.
Voor de rest laat ik het me vooral overkomen en verrassen.
Dat klinkt goed.
Ik verras je en confronteer je met een taartje.
Die confrontatie zijn we nog niet aangegaan.
Dat is een dringende confrontatie die moet gebeuren.
Jij mag kiezen. - De confrontatie roept.
Het gaat hard tegen hard zijn. - Dank je.
Een zware confrontatie.
Ik heb deze morgen nog goed getraind, dus dat kan er zeker in.
Je pakt er zelf geen. - Jawel, straks.
Ik moest nog iets zeggen. Ik pak de rest altijd.
Ik geef er een aan de gast en de rest is voor mij.
Goed gezien. - Merci, Goedele.
Ik ga er echt in bijten, hè. - Tuurlijk.